ΒΙΟΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΖΕΡΗΛΙΑ 4 Απριλίου 2014 ΒΙΟΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ, ΥΓΕΙΑ Η Βιοτεχνολογία είναι ένας όρος που πρόσφατα μπήκε στη ζωή μας, παρ’ όλο ότι η πρακτική εφαρμογή βιοδιεργασιών για την παραγωγή αγαθών χρησιμοποιείται από τον άνθρωπο εμπειρικά εδώ και χιλιάδες χρόνιαΚλασικές περιπτώσεις βιοτεχνολογίας είναι οι μετατροπές του μούστου σε κρασί του κρασιού σε ξύδι και του γάλακτος σε τυρί ή γιαούρτη που είναι Ενζυμικές διεργασίες Οι παραπάνω μετατροπές που ανήκουν στη βιοτεχνολογία ,χαρακτηρίζονται βιομετατροπές αφού: • Η Παρασκευή του κρασιού βασίζεται στη ζύμωση παρουσία ζώντων ζυμομυκήτων ή μόνο με το νωπό των ζυμομυκήτων .• Η Παρασκευή του ξυδιού βασίζεται στην παρουσία του mycoderma acetis. • Η Παρασκευή τυριού βασίζεται στην ενζυμική δράση της ρεννίνης (από το στομάχι ζώων) ή άλλων ενζύμων φυτικής ή μικροβιακής προέλευσης. • Τέλος , η παρασκευήτης γιαούρτης βασίζεται στην παρουσία γαλακτοβακίλλων και στρεπτοκόκκων. Δηλαδή οι μετατροπές αυτές δεν χρησιμοποιούν διεργασίες με χημικά αντιδραστήρια ή με θέρμανση ή με μηχανικά μέσα και άλλες μεθόδους. • Επομένως όταν λέμε βιοτεχνολογία εννοούμε την Τεχνολογία που χρησιμοποιεί βιολογικές και βιοχημικές διεργασίες που καταλύονται είτε από κύτταρα ή με ολόκληρους ζωντανούς οργανισμούς (όπως ήδη αναφέρθηκε στο παράδειγμα των κυττάρων της ζύμης με το κρασί), Είτε από ορισμένα κλάσματα ή συστατικά αυτών( όπως ήδη αναφέρθηκε το παράδειγμα με τα ένζυμα που είναι συστατικά των κυττάρων στο τυρί). • Η έννοια της βιοτεχνολογίας περιλαμβάνει και την ανάπτυξη νέων βελτιωμένων ειδών ζώων και φυτών, σε σχέση με τις απαιτήσεις του ανθρώπου ,στα οποία έχει γίνει επέμβαση στο γενετικό υλικό, Δηλαδή στο DNA του οργανισμού. Σήμερα είναι γνωστό ότι κάθε ιδιότητα ενός οργανισμού περιλαμβάνεται και κωδικοποιείται σε μια περιοχή του DNA του οργανισμού • Η περιοχή του DNA που κωδικοποιεί μια πρωτεΐνη ή ένα ένζυμο, το ποίο συμμετέχει στο μεταβολισμό ενός συστατικού του οργανισμού, αποτελεί το γονίδιο. • Επέμβαση στο γενετικό υλικό ,δηλαδή προσθήκη ή αφαίρεση γονιδίων, γίνεται με τις κλασικές διασταυρώσεις. • Κάτι που συνεχώς συμβαίνει στη φύση, γι’ αυτό και υπάρχουν στη φύση οργανισμοί με τόσο διαφορετικές ιδιότητες. • Σαν παράδειγμα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα οργανισμό που ήδη αναφέρθηκε, τη ζύμη, που έχει και εμπορικό ενδιαφέρον για τον άνθρωπο. • Στη φύση υπάρχουν ζύμες Που έχουν διαφορετικές ιδιότητες ως προς τον τρόπο ζύμωσης του μούστου. • Άλλες ζύμες ,με Βραδεία σχετικά ζύμωση, αποδίδουν περιεκτικότητα οινοπνεύματος περίπου 12%, ενώ άλλες προκαλούν μεν ταχεία σχετικά ζύμωση, αλλά αποδίδουν περιεκτικότητα οινοπνεύματος περίπου7%. • Επομένως υπάρχουν ζύμες με πλεονεκτήματα στον ένα τομέα, αλλά μειονεκτήματα σε κάποιο άλλο τομέα σε σχέση πάντα με τις απαιτήσεις του ανθρώπου. • Δηλαδή, η φύση δεν μας προσφέρει κάποια ζύμη που να έχει συγκεντρωμένες όλες τις πλεονεκτικές ιδιότητες που θέλει ο άνθρωπος, χωρίς να παρουσιάζει και μειονεκτήματα •ο άνθρωπος μπορεί να χρησιμοποιήσει και Χρησιμοποιεί την τεχνική των διασταυρώσεων και κάνει μεταλλάξεις στο γενετικό υλικό φυτικών και ζωικών οργανισμών ώστε να επιτύχει την Δημιουργία των πιο κατάλληλων οργανισμών που Μπορεί να προσφέρει η φύση. • Οι διασταυρώσεις είναι μια πανάρχαια μέθοδος με την οποία ο άνθρωπος επεμβαίνει και τροποποιεί το γενετικό υλικό αλλά με τρόπο εμπειρικό και με αποτελέσματα τυχαία • Οι τεχνικές αυτού του είδους θεωρούνται ότι ανήκουν στην παλαιά ή κλασική βιοτεχνολογία , η οποία όμως εξακολουθεί να έχει μεγάλη οικονομική σημασία ώστε σε πολλές περιπτώσεις να στηρίζει την οικονομία ολόκληρων χωρών. • Η άλλη περίπτωση αντιμετώπισης τέτοιων θεμάτων θα ήταν να γίνει επέμβαση στο γενετικό υλικό με τρόπο που οι τροποποιήσεις να είναι προκαθορισμένες με ακρίβεια, ώστε να προκύψει ένας οργανισμός προικισμένος με όλες τις επιθυμητές για τον άνθρωπο ιδιότητες και χωρίς να έχει ανεπιθύμητα μειονεκτήματα Αυτό που παλαιότερα θα ανήκε στο χώρο της επιστημονικής φαντασίας σήμερα μπορεί να γίνει πραγματικότητα με τη νέα ή σύγχρονη βιοτεχνολογία που έχει πια ταυτισθεί με τον όρο απλά βιοτεχνολογία. Πηγη: www.chem.uoa.gr/courses/Undergraduate/Diatrofi_demopoulos/39.pdf